Ingroeiende nagel
Komt het meest voor aan de grote teen. Het is een zeer pijnlijke aandoening die zo snel mogelijk verholpen moet worden. Er zijn twee vormen van ingegroeide nagels:

• De "pseudo unglues incarnatus" - een vervormde nagel die diep in de nagelgleuf is doorgedrongen zonder verwonding
• De "ungius incarnatus" - een stukje nagelpunt die diep in de nagelgleuf is doorgedrongen en een wondje veroorzaakt (kan gepaard gaan met een ontsteking)

Ingroeiende nagels ontstaan vaak door:

• Verkeerd knippen (te kort, hoek uitknippen)
• Zijwaartse druk van te nauwe schoenen die de nagelgleuf over de nagel heen dwingt
• Bovenwaartse druk door de schoenen met te weinig ruimte in hoogte duwt de nagel dieper in het nagelbed
• Overmatige transpiratie of het teveel baden van de voeten kan zorgen voor verweking van de nagelgleuf zonder verwonding
• Nageltrauma: bij een knap of een stoot door bijvoorbeeld een sportactiviteit
• Afwijkende vorm van de nagel, bijvoorbeeld een tunnelnagel

Een ingroeiende nagel kan over het algemeen goed verholpen worden. Het eelt wordt uit de nagelgleuf verwijderd, de zijkanten van de nagel worden afgevlakt en de nagelplaat in het midden afgeplat. Daarna wordt de nagel druk vrij gelegd. Bij een ingroeiende nagel met ontsteking wordt eerst de nagelpunt verwijderd en de ontsteking bestreden. Na een volledige genezing wordt de nagel afgevlakt om de spanning te verminderen en wordt de nagel druk vrij gelegd. Bij ernstige en chronische ingroeiing zijn er andere behandelingsmethoden mogelijk, zoals het plaatsen van een nagelbeugel. Deze kunnen een vervelende chirurgische ingreep voorkomen. 

Eelt
Bij eelt is de buitenste hoornlaag van de huid verdikt, de bovenste dode laag huidcellen van de opperhuid. Eelt ontstaat door overmatige wrijving en/of druk waardoor vlak onder de bovenste huidlaag steeds nieuwe cellen worden aangemaakt. Je kunt eelt herkennen aan de gele of bruine kleur, soms ziet het er glazig uit. Een beetje eelt werkt beschermend, maar een teveel is niet prettig en kan tot klachten leiden. Als de eeltlaag heel dik wordt, kun je daar pijn of een branderig gevoel van krijgen. Als op een klein deel van de huid veel eelt ontstaat, kan een likdoorn ontstaan.

Je hebt twee soorten eelt:
Fysiologisch eelt - de beschermlaag van de huid
Pathologisch eelt - het verdikte eelt wat verwijderd moet worden

Een teveel aan eelt/pathologisch eelt ontstaat vaak door:
Het vele staan
Overgewicht, waardoor de voeten het zwaarder te verduren hebben
Een droge huid
Niet goed passende schoenen
Een verkeerde stand van de voeten, waardoor er op bepaalde plekken meer druk wordt uitgeoefend dan normaal

Likdoorns
Een likdoorn, ook wel eksteroog of clavus genoemd, is een pijnlijke eeltplek vaak op en rond de tenen of onder de bal van de voet. Het eelt groeit in een puntje naar binnen en drukt dan vaak op een zenuwuiteinde, wat zeer gevoelig kan zijn. Een likdoorn is wigvormig. U ziet duidelijk de grenzen met de normale huid. De plek is maximaal enkele millimeters groot en voelt in de meeste gevallen hard aan. Het is vaak lastig om een likdoorn van een voetzoolwrat of van eeltvorming te onderscheiden. Bij een likdoorn zijn geen zwarte puntjes aanwezig, dit in tegenstelling tot voetzoolwratten. Een likdoorn bevindt zich meestal onder de voetzool, boven op de tenen of tussen de tenen.

Likdoorns ontstaan vaak door:

• Verkeerd schoeisel waardoor sprake is voortdurende druk of wrijving
• Een verkeerde stand van de voet en/of tenen waardoor sprake is van voortdurende druk of wrijving
• Het extra groeien van de huid (verhoorning) op plaatsen waar veel druk wordt uitgeoefend, of die onderhevig zijn aan wrijving
• Ouder worden (dunnere huid, veranderingen in gewrichten, suikerziekte)
• Herhaaldelijke belastende bewegingen door bijvoorbeeld sport
• Onvoldoende verzorging